فهرست مطالب

فصلنامه اکوفیزیولوژی گیاهان زراعی
پیاپی 25 (بهار 1392)

  • تاریخ انتشار: 1392/03/19
  • تعداد عناوین: 8
|
  • سلیمان محمدی، لیلی علی وند، فرهاد فرح وش، حمزه حمزه، کامران انوری، سونیا عارفی صفحات 1-16
    به منظور بررسی روابط بین صفات مهم هیبریدهای ذرت، آزمایشی با 14 هیبرید دیررس ذرت در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار در سال زراعی 1388 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی میاندوآب انجام گرفت. نتایج نشان داد که بین هیبریدهای مورد مطالعه از نظر ارتفاع بوته و بلال، تعداد ردیف دانه و تعداد دانه در بلال، وزن هزار دانه، ماده خشک و عملکرد دانه اختلاف معنی داری وجود دارد ولی نیاز حرارتی یکسانی داشتند. بیشترین عملکرد دانه مربوط به هیبرید KLM76005 × MO17 بود. نتایج همبستگی صفات زراعی نشان داد که عملکرد دانه با صفات شاخص برداشت و بیوماس همبستگی مثبت و معنی داری دارد. تجزیه رگرسیون گام به گام صعودی مشخص ساخت صفات شاخص برداشت، بیوماس و وزن هزار دانه بیشترین تغییرات موجود در عملکرد دانه را توجیه کردند و تجزیه علیت با این صفات نشان داد که صفات مذکور بیشترین اثر مثبت مستقیم و معنی دار را بر عملکرد دانه دارند. تجزیه خوشه ای با استفاده از روش وارد، هیبریدهای مورد مطالعه را به پنج دسته تقسیم کرد. خوشه های دوم و سوم از نظر عملکرد دانه و صفات موثر بر عملکرد (شاخص برداشت، عملکرد بیولوژیک و وزن هزار دانه) از میانگین بالاتری برخوردار بودند. مطالعه همبستگی صفات از نظر نیازهای حرارتی نمایان گر وجود همبستگی منفی و معنی دار عملکرد دانه با صفات GDD تا ظهور گل تاجی و GDD کل بود. تجزیه به مولفه های اصلی صفات از نظر نیاز حرارتی نشان داد که دو مولفه اصلی 80.3 درصد از تغییرات واریانس را در این گروه از صفات توجیه نمود. در نهایت صفات شاخص برداشت و بیوماس به عنوان معیارهای غیرمستقیم در گزینش هیبریدها و هیبرید KLM76005×MO17 به عنوان بهترین هیبرید شناسایی گردید.
    کلیدواژگان: تجزیه علیت، عملکرد دانه، مولفه های اصلی و کلاستر، همبستگی، هیبرید ذرت
  • مجتبی میرآخوری، فرزاد پاک نژاد، یاسر ریحانی، پریسا ناظری، فرهود یگانه پور، نعیم جمشیدی، مهدی غفاری صفحات 17-30
    به منظور بررسی اثر متانول بر محتوای نسبی آب سلول و محتوای کلروفیل برگ لوبیا، آزمایشی با استفاده از طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار در سال زراعی 1388 در مزرعه پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج اجرا شد. در این آزمایش از یک تیمار شاهد M0 (بدون مصرف متانول) و از تیمارهای M1، M2، M3، M4،M5 ،M6 ، M7 به ترتیب با محلول های 10، 15، 20، 25، 30، 35 و 40 درصد حجمی متانول استفاده شد. سه بار محلول پاشی در طی فصل رشد با فواصل 12 روز یک بار بر روی قسمت های هوایی بوته های لوبیا انجام شد. صفاتی نظیر عملکرد دانه، درصد پروتئین، تجمع ماده خشک، محتوای نسبی آب سلول و محتوای کلروفیل برگ لوبیا اندازه گیری شدند. اندازه گیری صفات ذکر شده قبل و بعد از محلول پاشی ها صورت گرفت. نتایج نشان داد که بین اثر محلول های مختلف بر محتوای کلروفیل برگ (Chl) و محتوای آب نسبی سلول (RWC) مرحله دوم و سوم در سطح احتمال 1 درصد و بر عملکرد دانه (GY) تفاوت معنی داری در سطح احتمال 5 درصد وجود دارد. همچنین، نتایج حاکی از آن بود که تجمع ماده خشک تحت تاثیر تیمارهای متانول مصرفی قرار گرفته است. مقایسه میانگین ها نشان دادند که با افزایش سطح محلول پاشی متانول، مقدار کلروفیل (Chl) و محتوای نسبی آب سلول (RWC)، افزایش یافت .اثر سطوحM5 ،M4 ،M3 متانول بر صفات مورد ارزیابی بیشتر از سایر تیمارها بودند و در نهایت محلول پاشی متانول باعث افزایش عملکرد، محتوای کلروفیل برگ، محتوای آب نسبی سلول و سطح برگ گردید.
    کلیدواژگان: لوبیا، متانول، محتوای نسبی آب سلول برگ و محتوای کلروفیل برگ
  • مهدی سلیمانی اقدم، مصطفی ولی زاده، علی اکبر ایمانی، داود حسن پناه، شهرام عزیزی صفحات 31-46
    به منظور بررسی سطوح مختلف دامینوزاید بر مینی تیوبرهای تولیدی ارقام مختلف سیب زمینی از طریق کشت بافت در شرایط گلخانه ای، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در گلخانه شرکت ویلکیج اردبیل در سال 1389 انجام شد. فاکتور اول شامل چهار سطح از ماده دامینوزاید، به عنوان تنظیم کننده رشد گیاهی، در چهار سطح (0، 40، 80 و 120 میلی گرم در لیتر) و فاکتور دوم شامل پنج رقم سیب زمینی عاری از ویروس (ساتینا، ساوالان، مارفونا، آگریا و کایزر) بودند. در این پژوهش گیاهچه های عاری از ویروس تولید شده به گلخانه ایزوله انتقال داده شدند و در گلدان های پلاستیکی به ابعاد20×20×15 سانتی متر با بستری از مخلوط 1:1 حجمی پیت ماس بیولان و پرلیت کشت گردیدند. در طی دوره رشد صفات ارتفاع بوته، تعداد برگ و ساقه در بوته، تعداد و وزن مینی تیوبر در بوته و در متر مربع و متوسط اندازه مینی تیوبر یادداشت برداری گردیدند. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که بین سطوح مختلف دامینوزاید از نظر تعداد برگ در بوته، تعداد و وزن مینی تیوبر در متر مربع و متوسط اندازه غده و بین ارقام از نظر کلیه صفات اختلاف معنی دار وجود دارد. اثرمتقابل دامینوزاید × ارقام از نظر صفات تعداد برگ در بوته، تعداد و وزن مینی تیوبر در متر مربع و متوسط اندازه غده اختلاف معنی داری مشاهده شد. ارقام کایزر و مارفونا از نظر صفات تعداد و وزن مینی تیوبر در متر مربع در سطح مصرف 40 میلی گرم در لیتر دامینوزاید دارای بیشترین مقدار بودند. همبستگی بین تعداد مینی تیوبر در متر مربع با وزن مینی تیوبر در متر مربع و طول ریشه؛ بین وزن مینی تیوبر در متر مربع با ارتفاع بوته و متوسط اندازه مینی تیوبر مثبت و معنی دار شدند. نتایج تجزیه رگرسیون چندگانه نشان داد که صفات وزن مینی تیوبر در متر مربع، متوسط اندازه غده، ارتفاع بوته و طول ریشه در تغییرات تعداد مینی تیوبر موثر هستند. بالاترین اثر مستقیم مثبت بر تعداد مینی تیوبر بر مترمربع از طریق ارتفاع بوته و کمترین اثر مستقیم منفی بر روی آن از طریق وزن مینی تیوبر در متر مربع برآورد شدند.
    کلیدواژگان: دامینوزاید، سیب زمینی، کشت بافت، مینی تیوبر
  • صفیه محمدزاده، سعید اهری زاد، ورهرام رشیدی صفحات 47-56
    به منظور بررسی و تعیین صفات تاثیر گذار بر عملکرد دانه لاین های اینبرد نوترکیب گندم نان در شرایط تنش کم آبی پژوهشی در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی تبریز در سال 90-1389 اجرا گردید. در این آزمایش 28 لاین اینبرد نوترکیب گندم نان به همراه دو والد (نورستار و زاگرس) به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دو سطح آبیاری (70 و 140 میلی متر تبخیر از تشتک کلاس A) مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که از لحاظ کلیه صفات بین لاین ها اختلاف معنی دار وجود داشت که حاکی از وجود تنوع ژنتیکی در بین آنها است. لاین های شماره 32، 163 و 182 از بیشترین عملکرد در هر دو شرایط محیطی برخوردار بودند. در دو شرایط تعداد سنبله، تعداد دانه در سنبله و شاخص برداشت بالاترین همبستگی مثبت و معنی دار با عملکرد دانه را داشتند. تجزیه علیت براساس رگرسیون گام به گام در شرایط آبیاری نرمال نشان داد که بیشترین اثر مستقیم و مثبت را به ترتیب تعداد سنبله (0.556)، تعداد دانه در سنبله (0.278) و وزن هزار دانه (0.259) و در شرایط کم آبی تعداد سنبله (0.430)، عملکرد کاه (0.276) و طول پدانکل (0.323) بر عملکرد داشتند.
    کلیدواژگان: تجزیه علیت، تنش کم آبی، گندم نان، لاین های اینبرد نوترکیب
  • نسرین رزمی، جعفر ایران نژاد، حسن خانزاده، بیتا سهیلی مقدم صفحات 57-70
    انجام این آزمایش با هدف تعیین اثر رژیم های مختلف آبیاری بر صفات فیزیولوژیک و مورفولوژیک سه رقم سویا در طی سال های 1388 و 1389 بود که به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان اردبیل (مغان) اجرا شد. چهار رژیم آبیاریI1 ، I2، I3وI4 به ترتیب آبیاری پس از60، 100، 140 و180 میلی متر تبخیر از طشتک تبخیر کلاس Aدرکرت اصلی و 3 رقم سویا شامل L17، ویلیامز و لینفورد در کرت فرعی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تجزیه مرکب داده ها نشان داد که با افزایش فواصل آبیاری ازI1 به I4 طول دوره رشد، ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ، تعداد گره ها، میان گره ها و تعداد شاخه های فرعی و همچنین صفات فیزیولوژیکی مانند محتوی نسبی آب برگ ها و میزان کلروفیل برگ ها به طور معنی داری کاهش یافتند، به طوری که میزان شاخص سطح برگ از 4.94 در تیمارI1 به 3.70 در تیمار I4 رسید، ارتفاع بوته ارقام سویا در تیمار I4 نسبت به تیمار I1 حدود 21 درصد کاهش یافت، در حالی که میزان پرولین محلول در برگ ها و هدایت الکتریکی سلول های برگ افزایش معنی داری داشتند. در این آزمایش ارقام سویا از نظر صفات رویشی و فیزیولوژیکی تفاوت آماری معنی دار داشتند. رقم ویلیامز بیشترین تعداد گره (15.5 عدد) و لاین L17 بیشترین فاصله میان گره (4.95 سانت ی متر) را به خود اختصاص دادند. بیشترین میزان پرولین و محتوی نسبی آب برگ به ترتیب معادل 65.6 میکرومول بر وزن تر و 67.56 درصد متعلق به رقم لینفورد بود. اثر متقابل تیمار آبیاری و رقم بر ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ و میزان پرولین معنی دار بودند. در رقم لینفورد افزایش میزان پرولین موجب افزایش تحمل کم آبی و حفظ شاخص سطح برگ و ارتفاع بوته در شرایط تنش کم آبیاری نسبت به دو رقم دیگر شد.
    کلیدواژگان: ارقام سویا، خصوصیات رویشی، رژیم های آبیاری، صفات فیزیولوژیک
  • عباس سلیمانی فرد، هوشنگ ناصری راد، رحیم ناصری، عیسی پیری صفحات 71-90
    به منظور ارزیابی اثر کود های زیستی بر عملکرد و اجزای عملکرد هیبریدهای ذرت، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه دانشگاه پیام نور استان ایلام در سال زراعی90-1389 اجرا گردید. هیبریدهای ذرت شامل سینگل گراس های 604، 704 و 807 به عنوان عامل اصلی و کود زیستی (عدم تلقیح، تلقیح با ازتوباکتر، آزوسپریلوم و مخلوط ازتوباکتر و آزوسپیریلوم) به عنوان عامل فرعی انتخاب شدند. نتایج آزمایش حاکی از اختلاف معنی دار هیبریدها از نظر تعداد روز تا رسیدگی، ارتفاع بوته، وزن خشک تک بوته، طول بلال، قطر ساقه، تعداد دانه در بلال، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و پروتئین دانه بود. ذرت سینگل کراس 704 نسبت به سایر هیبریدهای مورد آزمایش بیشترین وزن خشک تک بوته (259.5 گرم در متر مربع)، ارتفاع بوته (201.1 سانتی متر)، تعداد دانه در ردیف (42.8 دانه)، عملکرد دانه (10850 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد بیولوژیک (22040 کیلوگرم در هکتار) را دارا بود. اثر باکتری های محرک رشد نیز بر کلیه صفات به جز شاخص برداشت معنی دار گردید. مخلوط باکتری های محرک رشد ازتوباکتر و آزوسپیریلوم نسبت به تیمار عدم تلقیح بیشترین تعداد روز تا ظهور بلال (71.2 روز)، تعداد روز تا رسیدگی (115.4 روز)، تعداد برگ بالای بلال (5.6 برگ)، وزن خشک تک بوته (240.4 گرم در متر مربع)، طول بلال (24.3 سانتی متر)، ارتفاع بوته (212.4 سانتی متر)، قطر ساقه (2.5 سانتی متر)، تعداد ردیف در بلال (14.5 ردیف)، تعداد دانه در ردیف (44.2 دانه)، وزن هزار دانه (315.4 گرم)، عملکرد دانه (10190 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد بیولوژیک (21320 کیلوگرم در هکتار) و پروتئین دانه (10.7%) را دارا بود. در اثر برهمکنش هیبرید در کود زیستی روی عملکرد دانه بیشترین عملکرد دانه (12320 کیلوگرم در هکتار) به ترتیب از هیبرید سینگل کراس 704 و مخلوط کود زیستی ازتوباکتر و آزوسپیریلیوم و کمترین عملکرد دانه (7570 کیلوگرم در هکتار) از هیبرید ذرت سینگل کراس 604 و عدم تلقیح با کود زیستی به دست آمد.
    کلیدواژگان: آزوسپیریلیوم، ازتوباکتر، ذرت، صفات رویشی، عملکرد بیولوژیک
  • حمید تجلی، سید غلامرضا موسوی، رضا برادران، محمدحسین صابری، الیاس آرزمجو صفحات 91-104

    به منظور ارزیابی واکنش ژنوتیپ های امیدبخش جو به تنش خشکی انتهای فصل، تعداد 20 ژنوتیپ جو در دو محیط تنش دار و بدون تنش، طی یک آزمایش مزرعه ای در مرکز تحقیقات کشاورزی خراسان جنوبی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار در سال زراعی 87-86 مورد مقایسه قرار گرفتند. عوامل آزمایش شامل تنش خشکی در دو سطح شامل شاهد (آبیاری کامل) و قطع آبیاری در مرحله 50 درصد ظهور سنبله، و 20 ژنوتیپ امیدبخش جو بودند. قطع آبیاری باعث کاهش عملکرد دانه به میزان 14.64 درصد و عملکرد بیولوژیک به میزان 8.12 درصد در مقایسه با تیمار آبیاری کامل گردید. صفات طول پدانکل، ارتفاع بوته و مساحت برگ پرچم به ترتیب به میزان 12.4، 7.65 و 24 درصد نسبت به آبیاری کامل کاهش پیدا کرد. همچنین، تنش خشکی منجر به افزایش شاخص کلروفیل، تراوایی غشای سلول و کاهش محتوی نسبی آب برگ پرچم گردید. بین ژنوتیپ های مورد بررسی تفاوت معنی داری از لحاظ عملکرد بیولوژیک مشاهده نشد ولی ژنوتیپ 18 از لحاظ عملکرد دانه، بیشترین (5997.2 کیلوگرم در هکتار) و ژنوتیپ 16 کمترین عملکرد دانه (3420.8 کیلوگرم در هکتار) را به خود اختصاص دادند. ژنوتیپ های 5 و 13 دارای بیشترین میزان کلروفیل و ژنوتیپ 8 نیز بیشترین مقدار محتوای نسبی آب برگ (80.7 درصد) را داشتند. بر اساس نتایج این آزمایش، ژنوتیپ های 18 و 20 در هر دو شرایط آبیاری و تنش خشکی عملکرد مطلوبی داشتند.

    کلیدواژگان: تراوایی غشای سلولی، شاخص کلروفیل، قطع آبیاری، محتوای نسبی آب برگ
  • امین فتحی، امین فرنیا، عباس ملکی صفحات 105-114
    کودهای بیولوژیک ازجمله نهاده های طبیعی هستندکه می توانند به عنوان مکمل یا جایگزین کودهای شیمیایی درکشاورزی پایدار به کار برده شوند. به منظور بررسی اثر کودهای بیولوژیک بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در سال 1390 در شهرستان دره شهر انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل 4 سطح کود بیولوژیک نیتروژن (نیتروکسین، نیتروکارا، سوپرنیتروپلاس و شاهد) و 4 سطح کود بیولوژیک فسفر (بیوفسفر، فسفات بارور2، MC1 و شاهد) بودند. نتایج نشان داد که کودهای زیستی نیتروژنه و فسفره بر تمامی صفات مورد مطالعه تاثیر معنی داری داشتند. اثر متقابل کود زیستی نیتروژنه با کود فسفره نیز بر وزن صد دانه در سطح احتمال یک درصد و بر تعداد دانه در ردیف در سطح احتمال پنج درصد معنی دار بود. در مورد کود بیولوژیک نیتروژنه، بیشترین عملکرد دانه با مصرف کود سوپر نیتروپلاس به میزان 9125 کیلوگرم در هکتار به دست آمد که نسبت به تیمار شاهد 47% افزایش نشان داد. کاربرد کود بیولوژیک فسفر بارور2 نیز موجب تولید بیشترین عملکرد دانه به میزان 9149 کیلوگرم در هکتار گردید که نسبت به تیمار شاهد 36% افزایش نشان داد. به طور کلی، استفاده از کودهای بیولوژیک نیتروژن و فسفر باعث بهبود عملکرد و اجزای عملکرد ذرت دانه ای هیبرید AS71 شد.
    کلیدواژگان: بیوفسفر، ذرت، نیتروکارا، نیتروکسین
|
  • S. Mohammadi, L. Alivand, F. Farahvash, H. Hamzeh, K. Anvari, S. Arefi Pages 1-16
    Study the relationships of some agronomic traits with grain yield of 14 late maturing corn hybrids, an experiment based in RCBD with four replications was carried out at Miyandoab Agricultural and Natural Resources Research Station in 2009. Results showed that there were significant differences among corn hybrids for plant and ear height, number of kernel row and kernel numbers per ear, 1000 kernel weight, biological yield and grain yield. Hybrid KLM76005 × MO17 produced highest grain yield. Grain yield had high positive significant correlations with biological yield and harvest index. Stepwise regression analysis showed that traits like harvest index, biological yield and 1000 kernel weight justified the grain yield variation. Path analysis indicated that these traits had the highest positive direct and significant effect on grain yield. Based on the cluster analysis results, corn hybrids under study divided into 5 groups. Groups number 2 and 3 in cluster analysis did have higher mean values for effective traits on grain yield (harvest index, biological yield and 1000 kernel weight) as compared to the others. Grain yield had negative significant correlation with GDD at tasseling time and total GDD during growing season. Based on principle components analysis basic vector values two factors explained data total variation by 80.3 %. Based on results obtained it can be concluded that Hybrid KLM76005 × MO17 due to its higher biological yield and harvest index would be the best option to be recommended.
    Keywords: Cluster Analysis, Corn hybrids, Correlation, Grain yield, Path analysis, Principal Components analysis
  • M. Mirakhori, F. Paknejad, Y. Reihani, P. Nazeri, F. Yeganeh Pour, N. Jamshidi, M. Gaffari Pages 17-30
    To investigate the effects of methanol on relative water content (RWC) and leaf chlorophyll content of common bean an experiment was carried out at the Research Field of the Faculty of Agricultural and Natural Resources of Islamic Azad University, Karaj Branch in 2009. A factorial experiment with randomized complete block design with three replications was used. First factor consisted of 8 levels of aqueous spraying on plants [0 (control), 10, 15, 20, 25, 30, 35 and 40% (v/v) methanol] by 3 times during growing season at 12 days intervals. Traits measured were grain yield, RWC, chlorophyll content and dry weight of the plants. These traits measured before and after methanol spraying. Results showed that were significant differences between methanol spraying solution on leaf chlorophyll content and RWC after second and third stages at 1% and on grain yield at 5% probability levels. Methanol using affected to dry weight accumulation. Means comparison showed that increasing levels of methanol foliar application increase chlorophyll content and relative water content. Effect of M3, M4 and M5 methanol levels on measured traits was greater than other treatments. Application of methanol increased grain yield, chlorophyll content, relative water content and leaf area.
    Keywords: Common bean, Chlorophyll content, Methanol, Relative Water Content
  • M. Soleimani Agdam, M. Valizadeh, A.A. Imani, D. Hassan Panah, Sh. Azizi Pages 31-46
    To evaluate the effect of different levels of diaminozied on the potato cultivars mini-tubers produced by tissue culture under greenhouse condition a factorial an experiment on the base of completely randomized design in three replications was performed at the Ardabil Villkige Company Greenhouse in 2010. The first factor consisted of four levels of diaminozied, as plant growth regulator, (0, 40, 80 and 120 mg.L-1) and the second factor of five cultivars of virus-free potato (Satina, Savalan, Marfona, Agria and Cesear). Virus-free plantlets were transferred to isolated greenhouse and planted in 20×20×15 cm in plastic pots beds made by 1:1 volume of Biolan peat moss and perlite. During growth period traits like plant height, leaf and stem number per plant, mini-tuber weight and number per plant and square meter, and mini-tuber size were average measured. The analysis of variance showed significant differences among different levels of diaminozied for leaf number per plant, mini-tuber weight and its number per square meter, tuber average size in all cultivars under study. The interaction of diaminozied by cultivars showed significant difference as to leaf number per plant, mini-tuber weight, its number per square meter and average tuber size. Cesear and Marfona cultivars produced higher mini-tuber weight and tuber number per square meter by applying 40 mg.L-1 diaminozied. The correlation was significant and positive between mini-tuber number per square meter with mini-tuber weight per square meter and root length. It was also significant and positive between mini-tuber weight per square meter with plant height and average mini-tuber size. The results of multi regression analysis indicated that mini-tuber weight per square meter, average tuber size, plant height and root length were effective on changes of the mini-tuber number. The highest positive direct effect on number of mini-tuber per square meter was due to the plant height and the less negative direct effect to the mini-tuber weight per square meter.
    Keywords: Diaminozied, Mini, tuber, Potato, Tissue culture
  • S. Mohammad Zadeh, S. Aharizad, V. Rashidi Pages 47-56
    The effects some traits on seed yield of recombinant inbred lines of wheat under water deficit stress was studied. This research was done at the Agricultural Research Stations, Islamic Azad University, Tabriz Branch in 2010- 2011. 28 recombinant inbred lines of wheat bread with two parents (Norstar and Zagros) in split plot experiment based on a randomized complete block design with three replications at two irrigation levels (70 and 140 mm evaporation from pan class A) were studied. Analysis of variance indicated a significant genetic differences in all traits under study among the lines. Lines No. 32, 163 and 182 produced highest yield under both irrigation levels. Number of spikes, grains per spike and harvest index had the highest positive correlation with grain yield. Path analysis based on stepwise regression showed that under the normal irrigation conditions, number spike (0.556), number of grains per spike (0.278), weight of 1000 grain (0.259) and the drought stress number spike (0.430), straw yield (0.276) and peduncle length (0.323) had the most direct and positive effect on yield respectively.
    Keywords: Bread wheat, Drought stress, Path analysis, Recombinant inbred lines
  • N. Razmi, J. Iran Nejad, H. Khanzadeh, B. Soheili Mogaddam Pages 57-70
    To study the effect of different irrigation regimes on morphological and physiological characteristics of soybean cultivars, this experiment was conducted at Moghan Agricultural Research Center during 2009-2010 in Iran. The experiment was split plot based on randomized complete block design, with 3 replications. The main plots consisted of four irrigation regimes: I1, I2, I3 and I4 indicating irrigation after 60, 100, 140 and 180 mm evaporation from class A pan respectively and 3 soybean cultivars named Linford, L17 and Williams assigned in the sub plots. Results of combined analysis showed that with increasing irrigation intervals from I1 to I4 reduced growth period, plant height and leaf area index (LAI), number of nodes, branches and internodes significantly. Physiologic characteristics such as chlorophyll contain of leaves and relative water content (RWC) were also affected by irrigation regimes. LAI in I1 was 4.94 reduced inI4to 3.70.Plant height of soybean cultivars were declined by 21% in I4 (irrigation after 180 mm evaporation) as compared to I1 (irrigation after 60 mm evaporation). Soluble proline content of the leaves and electric conduction (EC) on the other hand increases significantly. There was significant differences among cultivars concerning the vegetative and physiological characteristics. Willams and L17 cultivars produced the highest numbers of nodes (15.5) and internode length (4.95cm) receptivity. The maximum proline content (65.6 µmol/F.W) and relative water content (67.65%) belonged to Linford cultivar. Interaction of irrigation regimes and cultivars was significant on plant hieght, LAI and proline content. Linford cultivar had more soluble proline under water limited condition and maintained higher LAI and plant height in I4 treatment as compared other treatments.
    Keywords: Irrigation, physiological traits, Soybean, Vegetative traits
  • A. Soleimani Fard, H. Naseri Rad, R. Naseri, E. Piri Pages 71-90
    To evaluate the effect of bio-fertilize on yield and its components in maize cultivars, an split plot experiment based on randomized complete bock design with three replications in was conducted in Payam-noor University of Ilam, Iran, in 2009-2010. Treatments were cultivar (SC604, SC704 and SC807) assigned to main plots and bio-fertilizer (non- inoculation, inoculation with Azetobacter, Azospirillum and dual inoculation ofAzotobacterand Azospirillum) to subplots. The effect of cultivar on days to maturity, plant height, dry matter, ear length, stem diameter, number of grain per ear row, 1000-grain weight, grain yield, biological yield and protein content was significant cultivar. SC 704 had the highest dry matter (259.5 g.m-2), plant height (201.1 cm), number of grain per ear row (42.8 grain), grain yield (10850 kg.m-2), and biological yield (22040 kg.m-2). The effect of plant growth promoting rhizobacteria on all traits expect harvest index was significant. Dual inoculation ofAzotobacterand Azospirillum had the longest days to ear initiation (71.2 days), days to maturity (115.4 day), number of leaves above ear (5.6 ear), dry matter (240.4 g.m-2), ear length (24.3 cm), plant height (212.4 cm), seed number of rows per ear (14.5 row), number of grains per row (44.2 grain), grain yield (10190 kg.m-2), biological yield (21320 kg.m-2) and protein content (10.7%). Interaction effect of cultivar× plant growth promoting rhizobacteria on grain yield was significant. The highest and lowest grain yield was obtained from SC 704 and application of dual inoculation ofAzotobacterand Azospirillum (12320 kg.ha-1) and lowest from SC 604 when inoculation treatments were not used 7570 kg.ha-1 respectively.
    Keywords: Azospirillum, Azotobacter, Grain yield, Maize, Phonologic traits
  • H. Tajalli, S.G. Mousavi, R. Baradaran, M.H. Saberi, E. Arazmjoo Pages 91-104

    To study the response of barley genotypes to terminal drought stress, 20 promising barley genotypes were compared under two stress and non-stress conditions, in a split plot experiment based on randomized complete block design with three replications at the Agricultural Research Center of Southern Khorasan during 2007-2008 growing season. Drought stress levels consist of control (complete irrigation) and irrigation up to the 50% heading stage. Results showed that skipping irrigation at 50% heading stage resulted in 14.64 reduction in seed yield and 8.12 percent in biological yield compared to control condition. Spike length, plant height and flag leaf area in drought condition decreased by 12.4, 7.65 and 24 percent against complete irrigation treatment. Also, irrigation up to the 50% heading caused increasing of chlorophyll index and cell membrane permeability and declining of relative water content of flag leaf. There weren’t any significant differences among barley genotypes in terms of biological yield but the highest and lowest grain yield achieved from genotype number 18 (5997.2 kg.ha-1) and genotype number 16 (3420.8 kg.ha-1) respectively. Cultivar number 5 and 13 had the highest rate of chlorophyll index, and also number 8 had the highest relative water content (80.7%) in flag leaf. Based on the results of this study, genotypes number 18 and 20 had higher yields in both normal and drought stress conditions.

    Keywords: Cellular Membrane Permeability, Chlorophyll Index, Relative Water Content, Stopping Irrigation
  • A. Fathi, A. Farnia, A. Maleki Pages 105-114
    Biofertilizers are inputs that naturally supplement replace chemical fertilizers and they are recommended in sustainable agriculture. To study the effects of biological fertilizers on yield and yield components of corn, a factorial experiment in randomized complete block design with three replications were conducted at Dareh-shahr, Iran in 2010. Biological factors were 4 levels of nitrogen biofertilizers (nitroxin, nitrokara, supernitroplus and control) and 4 levels of phosphorus biofertilizers (biophosphore, phosphate fertilized 2, MC1 and control). Results showed that biological nitrogen and phosphorus fertilizers had significant effects on all traits under study. Interaction of nitrogen biological fertilizer × phosphate biological fertilizer was significant on 100 seed weight (P
    Keywords: Biophosphore, Corn, Nitrokara, Nitroxin